သူတို႔ဟာ ေဆာ္လမြန္ ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ စစ္သည္ရဲမက္ေတြ လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာတာ၊ Assyrian လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ေသြးေျမလႊမ္းခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲေတြကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကမာၻ႕ရန္ေတြျဖစ္တဲ့ ေယဇာဗလ္ (Jezebel) နဲ႔ ပေရာဖတ္ အီလိယာ (Elijah) တို႔ကိုလည္း ေတြ႔ဖူးခဲ့တယ္။ သူတို႔ေရွ႕ေမွာက္မွာပဲ အကၡရာကို တီထြင္လာၾကတယ္။ ကုန္သည္ေတြကလည္း ေရာင္စုံအထည္အလိပ္ေတြတင္ျပီး သူတို႔နားက ျဖတ္သန္းသြားၾကတယ္။ဒီလိုနဲ႔ သာေတာင့္သာယာ႐ွိတဲ့ေန႔တစ္ေန႔မွာ
ထင္႐ွဴးပင္ေလးသုံးပင္ဟာ သူတို႔ရဲ႕အနာဂတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ပထမတစ္ပင္က ေျပာတယ္ ` သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာေတြ အားလုံးေနာက္မွာေတာ့ ငါ့မွာ ျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခုပဲ႐ွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရန္ခပ္သိမ္းကို ေအာင္ႏိုင္တဲ့ ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕ ပလႅင္ ျဖစ္ဖို႔ပဲ´`ငါ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ေမတၱာနဲ႔ စြန္႔လြတ္အနစ္နာ ခံမႈအေၾကာင္း ေခတ္အဆက္ဆက္ ဥပမာျပဳ ေျပာဆိုသြားၾကရမယ့္ အရာတစ္ခုခုရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္ခ်င္တယ္´ လို႔ ဒုတိယတစ္ပင္က ေျပာတယ္။တတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ ` လူေတြငါ့ကို ၾကည့္တဲ့အခါတိုင္း ဘုရားသခင္ကို ေအာက္ေမ့ၾကတာမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္တယ္´လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ႏွစ္ေတြ၊ ႏွစ္ေတြ ကုန္လြန္သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေတာအုပ္ေလးထဲကို သစ္ခုတ္သမားေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ သစ္ခုတ္သမားေတြဟာ ထင္႐ွဴးပင္သုံးပင္လုံးကိုခုတ္ျပီး ခြဲစိတ္ ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ထင္႐ွဴးပင္သုံးပင္လုံးမွာေတာ့ ကိုယ္စီကိုယ္စီ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေလးေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ၾကီးဆိုတာက ငါတို႔ ဘာေတြ ျဖစ္ခ်င္လဲဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ မေမးဘူးေလ။ပထမ ထင္႐ွဴးပင္ေလးကိုေတာ့ တင္းကုတ္လုပ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္ျပီး သူ႔ဆီကပိုေနေသးတဲ့ အသားေတြနဲ႔ စားခြက္ကေလးလုပ္လိုက္ၾကတယ္။ဒုတိယအပင္ကိုေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစားပြဲတစ္လုံးလုပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပရိေဘာဂ ဆိုင္ကို ပို႔ပစ္ဖို႔ေပါ့။တတိယအပင္က ရတဲ့သစ္ကိုေတာ့ ေရာင္းမရတဲ့အတြက္ ပ်ဥ္အျဖစ္စိပ္ျပီး ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕က ဂိုေထာင္ထဲမွာ သိမ္းထားလိုက္ၾကတယ္။ထင္း႐ွဴးပင္သုံးပင္ဟာ ခါးသီးစြာနဲ႔ပဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ညည္းညဴမိၾကတယ္ ` ငါတို႔ဟာ သစ္မ်ဳိးေကာင္းေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ငါတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္အသုံးျပဳဖို႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ ေနရာ႐ွာမေတြ႕ၾကပါလား´ လို႔ေပါ့။ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္လာလိုက္တာ တစ္ေန႔၊ ၾကယ္တာရာေတြ စုံတဲ့ ညတစ္ညမွာ နားခိုစရာမရတတ္တဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံတစ္စုံဟာ ပထမ ထင္း႐ွဴးပင္ေလးက ရတဲ့သစ္ကေန ေဆာက္ထားတဲ့ တင္းကုပ္ေလးမွာ ညအိပ္နားဖို႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ မိန္းမျဖစ္သူက ကိုယ္၀န္ ေန႔ေစ့လေစ့ၾကီးနဲ႔ေပါ့။ အဲဒီညမွာပဲ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ သားတစ္ေယာက္ ဖြားျမင္တယ္။ အဲဒီကေလးငယ္ေလးကို စားခြက္ေလးထဲက ျမက္ေျခာက္ေလးေတြေပၚ သိပ္လိုက္တယ္။အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာပဲ ပထမ ထင္း႐ွဴးပင္ေလးဟာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြဟာ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ျပီဆိုတာကိုေပါ့။ ကမာၻေပၚမွာ အၾကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ေအာင္ႏိုင္သူ လူသားရဲ႕ အေထာက္အပံ အျဖစ္ကို သူရလိုက္ျပီလို႔ေပါ့။ေနာက္ ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ အိမ္ ခပ္ေသးေသးတစ္လုံးထဲမွာ လူအခ်ဳိ႕ စားၾကေသာက္ၾကတယ္။ ဒုတိယ ထင္း႐ွဴးပင္ကေန လုပ္ထားတဲ့ စားပြဲမွာေပါ့။ အဲဒီလူေတြထဲက တစ္ေယာက္က မစားေသာက္ၾကခင္မွာ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ၀ိုင္ အခ်ဳိ႕ကို နမူနာထားျပီး စကားတစ္ခ်ဳိ႕ေျပာတယ္။အဲဒီမွာ ဒုတိယထင္း႐ွဴးပင္ဟာလည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူဟာ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ၀ိုင္တင္တဲ့ စားပြဲသက္သက္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ၊ ဘုရားသခင္နဲ႔ လူသားၾကား ဆက္သြယ္မႈရဲ႕ အေထာက္အပံ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ျပီဆိုတာကိုေပါ့။ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ တတိယထင္း႐ွဴးပင္ေလးက ရတဲ့ ပ်ဥ္ေတြနဲ႔ လက္၀ါးကပ္တိုင္လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္နာရီအနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚလာၾကျပီး အဲဒီလက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ သံေတြနဲ႔ ႐ိုက္လိုက္ၾကတယ္။ တတိယေျမာက္ ထင္း႐ွဴးပင္ေလးဟာ စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အသုံးျပဳခံေနရာအတြက္ ကံၾကမၼာကို က်ိန္ဆိုမိတယ္။ဒါေပမယ့္ သုံးရက္ေတာင္ မလြန္ခင္မွာပဲ သူလည္းသေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူ႔လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာ အခ်ိတ္ခံရတဲ့ လူသားဟာ ေလာကရဲ႕ အလင္းတန္ေဆာင္ျဖစ္ေနတာ။ သူ႔ရဲ႕ လက္၀ါးကပ္တိုင္ဟာ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းရာ လက္နက္အျဖစ္ကေနျပီး လြတ္ေျမာက္ရာ၊ ေအာင္ျမင္ရာ သေကၤတတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာ၊ စတာေတြအားလုံးကိုေပါ့။ထင္႐ွဴးပင္ေလးသုံးပင္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကေတာ့ အဲလိုအဆုံးသတ္သြားခဲ့တယ္။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ အျမဲျဖစ္ေနၾကအတိုင္းပဲ- သူတို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြဟာ အေကာင္အထည္ေပၚလာခဲ့ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေမွ်ာ္မွန္းထားခဲ့တဲ့ ပုံစံေတြနဲ႔ေတာ့ တျခားစီေပါ့….
No comments :
Post a Comment